امیرالمومنین علی (ع) نماد ایثار، فداکاری و عدل هستند
تاریخ انتشار: ۲۹ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۳۱۷۶۴۸۲
خبرگزاری میزان- بازیگر پیشکسوت سینما گفت: به نوبه خود ولادت "حضرت علی (ع) " و روز پدر را به تمامی پدران عزیز این سرزمین تبریک میگویم و امیدوارم که هیچگاه خجالت زده خانواده خود نشوند.
رسول نجفیان بازیگر و مجری تئاتر، سینما و تلویزیون در گفت: گو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، با عرض تبریک به مناسبت فرارسیدن ولادت با سعادت حضرت علی (ع) گفت: به نوبه خود ولادت "حضرت علی (ع) " و روز پدر را به تمامی پدران عزیز این سرزمین تبریک میگویم و امیدوارم که هیچگاه خجالت زده خانواده خود نشوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی درباره جایگاه حضرت علی (ع) در میان ایرانیان تاکید کرد: درباره حضرت علی (ع) هرچه بگوییم کم است. ایشان تنها کسی هستند که میتوانند الگویی کامل برای زندگی هر فرد محسوب شوند. "حضرت علی (ع) " الگوی گذشت، ایثار، فداکاری و عدل هستند و به خاطر همین خصایل از جوار ایشان بزرگوارانی همچون "حضرت امام حسن (ع) " و "امام حسین (ع) " بزرگ شده و به معنای واقعی اشرف مخلوقات میشوند.
وی درباره حضور پدر و نقش او در هر خانواده افزود: مقام پدر همواره و در تمامی دوران در هر خانواده جایگاهی والا بوده و هست و امروزه نیز با توجه به مشکلات معیشتی موجود وظایف پدران در خانوادهها بسیار سخت و بزرگتر شده است.
بازیگر فیلم "زیر سقف دودی" ادامه داد: پدران تمام تلاش خود را برای معیشت و تربیت فرزندان انجام میدهند تا در پس این تلاشها فرزندانی صالح و سالم را به جامعه معرفی کنند. در نتیجه من به یاد پدرم میافتم که در آن زمان نیز با مشکلات فراوانی تمام سعی خود را برای پرورش فرزندانی صالح انجام دادند.
وی با تاکید بر حفظ حرمت و شان پدران در هر خانواده خاطرنشان کرد: با توجه به این زحمتها و جایگاه والای پدر، از نظر من در این روزگار باید بیش از پیش حرمت پدران به خصوص از سوی فرزندان حفظ شود.
انتهای پیام/
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: روز پدر رسول نجفیان اخبار سینما ولادت حضرت علی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۱۷۶۴۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مادری که عمرش را پای معلم شدن دختر ناشنوایش گذاشته است
ایسنا/آذربایجان شرقی مانند تمام مادران ایرانی با اصالت و وقار بر روی صندلی نشسته و از آن روزهای نه چندان دور میگوید، از روزگاری که امکانات در شهرستان به قدری کم بود که او مجبور بود سوسن را برای ادامه تحصیل به تهران بفرستد و قطار، آخر هر هفته چشم به راه او بود تا مادر را برای دیدن فرزند به تهران ببرد.
تا مقصد چشم به راه بود و دل نگران سوسن، اما حسی از درون، این اطمینان را به او می داد که آنها میتوانند از پس این همه سختی بربیایند. پشت معلم ناشنوای مدرسه استثنائی شهرستان میانه، مادری با اراده پولادین و فداکار است که الان گرد سپیدی بر موهایش نشسته و با لبخندی از سر رضایت، دخترش را در لباس حرفه مقدس معلمی به تماشا نشسته است.
خانم شهین سرچمی، هر چند خود معلمی نیست که بر سر کلاس درس تدریس کند؛ اما از این جهت به سوژه خبری گزارش ما تبدیل شده است که مادری را در حق سوسن، تمام کرده و درسی از جنس ایثار داده تا دخترش بتواند امروز در مدرسه استثنائی ایثار میانه، تدریس کند، مدرسهای که سوسن، زمانی پشت نیمکتهایش نشسته و درس خوانده بود، امروز محل کار او است.
خانم سرچمی از امکانات محدود آن زمان میگوید که سبب شده تا سوسن نتواند بیشتر از کلاس پنجم درس بخواند و مادر بعد از آن، تصمیم گرفته تا به هر زحمتی که شده دختر ناشنوایش را به مدرسهای شبانه روزی در تهران بفرستد و رنج دوری را به جان بخرد، او میگوید: هر هفته دست پر و با چیزهایی که لازم داشت و خریده بودم، به دیدنش میرفتم و در کنارش بودم، صبح سوار قطار میشدم و میرفتم تا احساس تنهایی نکند و عصر به میانه برمیگشتم. در تمامی جلسات شرکت میکردم تا با کمک هم جلو برویم.
نباید در برابر ناشنوایی زانو میزدیم، نترسیدم، حتی یک لحظه هم به ذهنم خطور نکرد که سوسن از بقیه بچهها چیزی کم دارد و از ته قلبم باور داشتم که معلولیت و نشنیدن، دلیلی بر محدودیت نیست و دختر من هم میتواند مثل بچههای دیگر موفق شود و هر کاری که آنها انجام میدهند را انجام دهد.
در ادامه سوسن رضالو روی صندلی مصاحبه مینشیند و حرف میزند و با لبخوانی و کمی دقت تا حدودی متوجه صحبتهایش میشویم، اما همکارش حرفهایش را به طور کامل ترجمه میکند و میگوید: به شغلش خیلی علاقهمند است و از اینکه توانسته به اینجا برسد، احساس خوشحالی میکند. او هم مانند اغلب معلمان دیگر به ویژه در مقطع ابتدائی، اهل نشستن و در جا زدن نیست و تمام ساعت درسی را سر پا در ایستاده و در حال تدریس مفهوم ضرب و رفع اشکال از دانشآموزان است.
شاید تصادفی نیست که دانشآموز دیروز با مادری فداکار و پشتکاری مثالزدنی، امروز در مدرسهای تدریس میکند که ویژه دانشآموزان استثنائی بوده و به نام مدرسه "ایثار" نامگذاری شده است و شاید این اولین باری باشد که عنوان یک مدرسه با جنس کار یک معلم انقدر به هم بیایند.
همکاران خانم رضالو از او و محاسن اخلاقی و دوستی صمیمانه او با بچهها میگویند: این همکارمان نه تنها معلم که دوست و مشاور بچههه هم بوده و بسیار با مسئولیت و وظیفهشناس است.
آقای نجفی، مدیر مدرسه استثنائی ایثار میانه هم با ابراز رضایت از خانم رضالو در طول ۲۰ سال خدمتش در مدرسه میگوید: پشتکار و اراده ایشان، زبانزد است و خانم رضالو الگوی خوبی برای کسانی است که با برخی نقصها زندگی میکنند و آن را محدودیت میشمارند.
در ادامه دانشآموزان نیز از تلاشها و زحمات خانم سوسن رضالو قدردانی میکنند؛ خانم رضالو علاوه بر تدریس، دیوارهای مدرسه و سالن و کلاسها را نیز با طرحهایی جالب و کودکانه رنگآمیزی کرده و جذابیت دو چندانی به محیط مدرسه بخشیده است که از همان بدو ورود به حیاط مدرسه توجه مخاطب را به خود جلب میکند و جملهای بر سر در مدرسه نوشته شده است که میتواند حسن ختام گزارش و جملهای انگیزهبخش به تمام کسانی باشد که با معلولیت زندگی میکنند: معلولیت، ناتوانی نیست.
انتهای پیام